Pachinko, vaak verkeerd vertaald als “verticale flipperkast”, is een luidruchtige, rokerige, tijdrovende en hypnotiserende vorm van gokken die een belangrijk deel uitmaakt van de Japanse economie. Het is een slimme mix tussen een flipperkast en een gokkast, ontstaan in Japan tijdens het vooroorlogse tijdperk en populair geworden in Nagoya.
Nieuwkomers in Japan vragen zich vaak af wat deze heldere, goedkoop gebouwde gebouwen met namen als Stardust, Paradise en Omega zijn. Zijn het kerken? Banken? Nee, het zijn pachinko hallen, een integraal onderdeel van het Japanse stadslandschap.
Misschien zie je achter de wolken niet de top van de berg Fuji of een geisha, maar één ding zul je in Japan niet missen: een flitsende pachinko-hal.
Niet in de laatste plaats vanwege de visuele aanval. In elke Japanse stad groter dan een plattelandsdorp vind je er een om de hoek.
Alle terughoudendheid is overbodig als het gaat om het ontwerp van pachinko-zalen. Geen kleur ontsnapt aan de fluorescentie, geen gelegenheid om te flitsen en te schitteren gaat verloren. Tempels, heiligdommen, paleizen en kastelen waren ooit de meest aantrekkelijke gebouwen in Japan. Tegenwoordig zijn het ongetwijfeld pachinko hallen.
Men schat dat een kwart van de Japanse bevolking boven de 18 jaar, of ongeveer 100 miljoen mensen, minstens af en toe pachinko speelt, en dat tot 30 miljoen mensen regelmatig pachinko spelen.
In 1999 was de pachinko-industrie 30 biljoen yen waard, meer dan de Japanse auto-industrie, en de huidige recessie lijkt de prestaties van pachinko niet te beïnvloeden. Pachinko is aantoonbaar de belangrijkste vrijetijdsbesteding in Japan.
HOE SPEEL JE PACHINKO?
Bij pachinko worden kleine stalen balletjes, veel kleiner dan die in een gewone flipperkast, in een verticaal speelveld gegooid door op een knop rechtsonder in de machine te drukken. Als een bal in het startgat in het midden van het veld terechtkomt, wordt een rol geactiveerd, zoals bij een gokkast.
Tot tien jaar geleden hadden de meeste machines draaiende rollen, maar de meeste machines hebben nu geanimeerde schermen.
Wanneer twee symbolen op de rol of het scherm overeenkomen, maakt de speler kans om te winnen. Het doel is om drie symbolen bij elkaar te krijgen. Wanneer dit gebeurt, vallen er duizenden stalen ballen in een bak aan de voet van de machine.
De speler leegt de bak vervolgens in een plastic doos op de rand eronder. De dozen zijn net groot genoeg voor het aantal ballen (meestal 4.000) dat vrijkomt bij winst.
Als je wint, knippert het lampje bovenaan de machine en verandert het “liedje” van de machine, net als het scherm in het midden. Als de symbolen op het wiel bijvoorbeeld sexy geanimeerde vrouwen zijn, kan de hoofdpersoon haar kleren gaan uittrekken. De laatste trend is echter niet meer sexy, maar schattig.
Schattige dinosaurussen en draken, kleine honkbalspeelsters en helden uit succesvolle anime series zoals One Piece of Dragon Ball Z komen vaker voor dan aantrekkelijke vrouwen, misschien omdat vrouwen een veel groter percentage van de pachinko-klanten uitmaken dan vroeger.
PACHINKO: GEDOOGD DOOR DE OVERHEID.
Paardenrennen, wielrennen en bootrennen, de meer “legale” neven van pachinko in de Japanse kansspelenfamilie, worden door de overheid geregeld, maar pachinko wordt alleen door de overheid getolereerd. Het is lang beschouwd als een smerige zaak en daarom wordt het beoefend door mensen aan de rand van de samenleving.
Daarom is het gebruikelijk dat Koreanen pachinko-salons bezitten. Sommige Japanse waarnemers beweren dat de winsten uit pachinko vaak naar de kas van de Noord-Koreaanse regering gaan, en dit kan waar zijn, maar een dringender vraag is waarom deze niche in de Japanse samenleving nog steeds door Koreanen wordt bezet.
De politie houdt vaak toezicht op pachinko-machines om ervoor te zorgen dat de klanten niet worden opgelicht. Ze willen er ook voor zorgen dat de eigenaars van deze machines geen belasting ontduiken door niet bekend te maken hoeveel geld ze elke dag innen. Een van de werkwijzen van de politie is winkels te verplichten automaten die direct contant geld accepteren te verwijderen. Begin jaren negentig werden automaten die vooruitbetaalde kaarten accepteren in plaats van contant geld gemeengoed.
Ze worden CR-machines genoemd, hebben meestal bewegende schermen in plaats van fysieke rollen en zijn veel riskanter en winstgevender dan de oudere machines. Een speler die de jackpot wint op een CR-machine kan op één dag tot 200.000 yen winnen. Aan de andere kant verdwijnt 10.000 yen in ongeveer 40 minuten spelen zonder winst op een klassieke CR-machine.
DE PACHINKO-PROFS
Er zijn echter “pachinko-profs”, mensen die hun brood verdienen met dit spel. Daartoe werken zij meestal mee aan de opening van nieuwe winkels of bezoeken zij oude winkels wanneer een nieuw type machine wordt geïnstalleerd.
Volgens recente media hebben de eigenaars van pachinko-zalen gehoor gegeven aan de oproep van de regering om geen nieuwe machines te installeren tijdens het WK-jaar om bij buitenlandse waarnemers niet het beeld op te roepen van een natie van gokverslaafden.
Desondanks zal het aantal bezoekers van pachinko waarschijnlijk niet veel dalen, omdat het gewoon een te populair spel is.
Aangezien pachinko niet door de staat wordt beheerd, verschilt de klantenservice sterk van salon tot salon. Sommige delen snoepjes uit aan klanten, houden alles schoon en vragen het personeel beleefd en behulpzaam te zijn tegen klanten. Anderzijds zijn sommige faciliteiten zeer slecht ontworpen en is de hygiëne meer dan twijfelachtig.
In de meeste winkels loopt een medewerker langs wanneer een doos vol is, geeft de speler een nieuwe doos en zet de volle doos op de grond. Dit is heel belangrijk, want een volle doos moet vaak op de grond worden gezet terwijl de speler nog midden in een winning streak zit en de knop niet kan loslaten.
Snelle spelers kunnen de knop loslaten, de doos oppakken, zwaaien en op de grond zetten (misschien balancerend bovenop verschillende andere, al volle dozen), zich omdraaien, de knop pakken en beginnen te schieten, alles in één vloeiende beweging en zonder dat de winststreak voortijdig eindigt (de zogenaamde punku, van de Japanse vertaling van “lekke band”).
Maar je moet een tijdje spelen om zo goed te worden. Daarom kun je het beste beginnen bij een winkel waar de medewerkers snel en met een glimlach komen. Als vreemden spelen, wordt meestal aangenomen dat ze niet weten wat ze doen, en de medewerkers houden hen goed in de gaten en staan klaar om hen zo nodig een lege doos te geven.
WINNEN BIJ PACHINKO
In geen enkele pachinko salon krijg je direct geld voor je ballen. Casino’s en speelautomaten zijn in Japan verboden. De metalen ballen worden eerst bij de kassa ingewisseld voor een soort muntstuk, waarvan de vorm per etablissement verschilt, en dan moet je naar buiten, meestal naar een kleine ruimte, ook wel “bureau de change” genoemd, in de buurt van het hoofdgebouw.
Andere winnaars staan in de rij en wachten om hun fiches terug te stoppen in een klein gat in de muur van het kamertje. Een hand komt uit het gat, neemt de fiches en geeft het geld terug. Voor westerlingen klinkt dit misschien aantrekkelijk en gemakkelijk te begrijpen, maar soms is het wisselkantoor meer dan een blok verderop of op de bovenste verdieping van een aangrenzend gebouw, zodat winnende spelers goed naar de borden moeten luisteren.
Pachinko salons laten de mensen niet altijd op hun best zien. Boze klanten schelden en slaan soms zelfs op de machines, en er gaat niets boven het gezicht van de verbitterde werknemer als de winkel sluit en hij beseft dat hij die dag tienduizenden yen heeft verspild.
PACHINKO EN SOCIALE PROBLEMEN
Misschien wel het meest deprimerende beeld van pachinko, dat vandaag de dag zeldzaam is maar tien jaar geleden niet ongewoon, is een moeder die haar kind in de ene hand houdt en met de andere pachinko-ballen schiet. Of kleine kinderen zonder jas in de winter, maar die toch in en uit de winkel rennen om op de parkeerplaats te spelen terwijl hun moeder gedachteloos metalen balletjes de ruimte in schiet.
Eind jaren negentig waren er verschillende geruchtmakende gevallen van dode kinderen die stikten in hun auto terwijl hun moeders pachinko speelden. Deze verhalen gingen viraal en de pachinko-industrie werd onder druk gezet om kinderen uit het pand te weren. Veel pachinko-winkels hadden posters met een kind met grote ogen waarop stond “Mama, vergeet me niet”.
Momenteel hebben de meeste pachinko salons borden waarop staat “Kinderen zijn niet toegestaan”, maar men vraagt zich af wat de kinderen doen terwijl de moeder bezig is het loon van haar (meestal werkende) vader uit te geven. Pachinko is een ondeugd voor iedereen. In feite zijn huisvrouwen vaak het doelwit van reclamecampagnes voor pachinko, omdat zij vaak meer tijd en geld te besteden hebben aan pachinko dan hun echtgenoten.
“Ladies Day”-activiteiten zijn gebruikelijk en sommige winkels bieden zelfs machines aan die speciaal voor vrouwen zijn ontworpen. Traditioneel controleren Japanse vrouwen de huishoudfinanciën en hebben ze minder vaak een dagtaak. Daardoor is het aantal vrouwen in een pachinko-salon, vooral overdag, vaak groter dan het aantal mannen.
PACHINKO KOST TIJD
Misschien nog meer dan geld kost pachinko tijd. Het speeltempo ligt veel lager dan bij een gokkast in Las Vegas, hoewel moderne pachinkomachines sterk lijken op de gokkasten in Vegas omdat de uitbetalingen gebaseerd zijn op willekeurige computerberekeningen.
Maar als u elke dag naar dezelfde pachinko-winkel gaat, zult u merken dat er patronen ontstaan, en deze patronen zijn gebaseerd op tijd.
Een bepaald type machine betaalt overdag misschien niet uit, maar betaalt ’s nachts, vanaf 5 uur, een enorm bedrag uit. Sommige soorten machines betalen uit vlak voor sluitingstijd.
Om deze patronen te ontdekken heb je geld, tijd en geduld nodig. Pachinko is dus geen spel waarbij je naar een open machine in een oude winkel kunt lopen en een goede winst kunt verwachten. Voortdurend terugkeren naar dezelfde winkel omdat hij “schuldig” is, is een zekere weg naar een pachinko-ramp.
