Als je bekend bent met het beeld van East L.A. midden jaren ’90, weet je dat dit de typische lowriders zijn die door de straat rijden of in rijen geparkeerd staan langs de zijlijn, en naast deze op maat gemaakte auto’s staan getatoeëerde mannen in witte shirts met L.A. erop. Dodger petten en sneaker-achtige schoenen.
Soms worden ze vergezeld door vrouwen die op dezelfde manier gekleed zijn, maar die hun hoeden hebben ingeruild voor bandana’s. Stel je deze foto voor, maar dan in Japan.
In dit artikel lees je hoe de Japanse Cholo-cultuur – de Chicano-subcultuur – Japan heeft veroverd.
WAT ZIJN CHICANO EN CHOLO?
Voordat we daarop ingaan, laten we eerst eens kijken wat de Chicano en Cholo culturen zijn! Hun geschiedenis is zeer belangrijk om te begrijpen waarom sommige mensen reageren op de Japanse aanpassing van de Cholo-cultuur.
Chicano of Chicana verwijst naar mensen van Mexicaanse oorsprong of afkomst die in de Verenigde Staten wonen. In de Verenigde Staten kiezen Mexicaanse Amerikanen meestal voor de identiteit Chicano of Chicana.
In de jaren 1960 was er een sociale en politieke beweging, de Chicano-beweging – geïnspireerd door de verzetsacties van Mexicaanse immigranten in de jaren 1940 en 1950 en door de Black Power-beweging in de jaren 1960.
De Chicanobeweging wilde niet alleen de Chicano-identiteit omarmen en autonomie bereiken, maar ook structureel racisme bestrijden en assimilatie afwijzen. Hoe zit het met een cholo of chola, vooral in Japan? Allereerst moeten we ver teruggaan in de geschiedenis – naar 1609, om precies te zijn.
In een Peruaanse tekst, geschreven door de Inca Garcilaso de la Vega, wordt dit woord voor het eerst in de geschiedenis gebruikt. In dit boek, geschreven in het Spaans en getiteld Comentarios Reales de los Incas, staat een citaat: “Het kind van een zwarte man en een Indiaanse vrouw, of van een Indiaanse man en een zwarte vrouw, noemen ze mulato en mulata.
De kinderen van deze laatsten worden cholos genoemd. Cholo is een woord van de Windeilanden; het betekent hond, niet van zuiver ras, maar van zeer onsmakelijke afkomst, en de Spanjaarden gebruiken het om te beledigen en te belasteren.” Sindsdien worden de termen “cholo” en “chola” vrij vaak gebruikt om verschillende mengvormen van afkomst aan te duiden, bijvoorbeeld “mestizo” en “Amerindian” in Latijns-Amerika.
De term werd door de Engelsen bedacht nadat Herman Melville in 1851 zijn roman Moby-Dick publiceerde. In dit boek gebruikt hij de term om te verwijzen naar een Spaans sprekende zeeman.
Later gebruikten velen de term om te verwijzen naar Mexicanen of Latijns-Amerikanen die zij verachtten. De situatie verbeterde in de jaren 1960, toen de term werd herontdekt door jonge Chicanos, die hem gebruikten tijdens de Chicano-beweging om hun trots en identiteit uit te drukken. Meer recent wordt de term geassocieerd met de Mexicaans-Amerikaanse bendecultuur.
HET BEELD VAN CHOLO EN CHOLA
Elke subcultuur heeft meestal een bepaalde stijl. Aangezien de cholo-subcultuur ontstond in de barrios van de straatbendes van Zuid-Californië, is de stijl van nature meer ontspannen en eigenzinnig.
Meestal zie je cholos in een combinatie van tartan, flanel, oversized t-shirts of tanktops, een bandana om het hoofd of zo’n mooie baseballpet in combinatie met chino’s of baggy jeans. Ze vullen het meestal aan met accessoires als een zwarte zonnebril, gouden kettingen en zelfs veel tatoeages.
Het is eigenlijk een cholo look: erg streetwear. Een chola, het vrouwelijke equivalent van een cholo, heeft min of meer hetzelfde imago. Ze staan bekend om hun “radicale gecriminaliseerde vrouwelijkheid” en zijn iets sexier dan een cholo.
Bovendien wordt de cholo-subcultuur nog steeds geassocieerd met lowriders – dankzij chicanos die de auto’s in de jaren veertig opnieuw ontwierpen als onderdeel van hun politieke houding om rebellie, verzet en jeugd te vertegenwoordigen.
HOE KWAM DE CHICANO SUBCULTUUR NAAR JAPAN?
Chicanos en cholo’s hebben een lange geschiedenis, maar de Japanse cholo-cultuur is relatief nieuw. Er is geen bewezen verhaal over de oorsprong van de Japanse cholo-cultuur, maar er wordt gezegd dat een Japanse journalist begin jaren negentig naar Los Angeles ging om verslag te doen van een lowrider-evenement.
Hij keerde gefascineerd door de cultuur terug en deelde zijn ervaringen en foto’s met mensen in Japan. Anderen zeggen dat de cultuur eind jaren ’80 en begin jaren ’90 populairder werd dankzij tijdschriften als Lowrider Magazine.
In die tijd stelde Japan zich cultureel meer open voor de buitenwereld, en aan het eind van de economische zeepbel begonnen Japanners gefascineerd te raken door alles wat niet-Japans was.
Mensen die naar Los Angeles gingen en terugkwamen met een diepe belangstelling voor de cholo-cultuur besloten de essentie ervan te kopiëren. Deze reproductie lijkt op esthetiek met een zweem van culturele praktijken zoals cruisen in lowriders.
HOE ZIT HET MET STREETWEAR?
Zoals u kunt zien, is er iets heel erg streetwear in deze Latino cultuur. Maar hoe uit zich dat in de vorm van kleding? Deze subcultuur haalt gewoon veel elementen uit de urban cultuur, van rappers, maar ook uit de Japanse cultuur met de kimono, die bijvoorbeeld kan worden getransformeerd in dit prachtige kimono vest.
De Cholo cultuur heeft ook een groot aantal andere accessoires in haar kledingstijl, zoals een groot aantal basisproducten: truien met rechte of hoge kraag, met ritsen, trainingspakken, broeken, bedrukte t-shirts, jassen, parka, donsjack, lage schoenen, hemden met korte mouwen, lange mouwen of zonder mouwen, trui met ritsen, polo of bomber, voor mannen of vrouwen.
Je vindt er ook kleding zoals deze leuke hoodie met Japanse opdruk. Maar de Japanse streetwear-stijl kan je een zeer casual totaalbeeld geven, mede dankzij een breed scala aan materialen en kleuren, voor zowel mannen als vrouwen.
De belangrijkste gebruikte stoffen zijn fluweel, biologisch katoen, elastaan, kasjmier, poolstoffen, fleece, polyester, maar ook gebreide stoffen. Ten slotte vindt u verschillende kleuren, zoals bruin, licht- of donkergrijs, donkerblauw, kaki, beige, marineblauw, maar ook bedrukte camouflagepatronen.
Als u de Japanse Chicano streetwear-stijl wilt overnemen, kunt u uw garderobe voorbereiden met casual en comfortabele confectiekleding die uw persoonlijkheid weerspiegelt. Wil je bijvoorbeeld een 100% urban en Japanse kledingstijl, kies dan voor deze stijlvolle Japanse hoodie.
Als je wilt zien hoe deze stijl er in het echt uitziet, kijk dan eens naar de beroemdste mensen uit de Japanse cholo-cultuur.
EMBLEMATISCHE FIGUREN VAN DE JAPANSE CHOLO-CULTUUR
In een overwegend homogeen land is het verbazingwekkend hoe deze subcultuur met honderden volgelingen tot bloei is gekomen. Je merkt het misschien niet meteen, maar je komt er vast en zeker een tegen op straat. De Japanse Cholo-cultuur is zeer aanwezig in steden als Nagoya, Osaka en Tokio.
In elke stad zijn er gebieden waar je meer leden van de gemeenschap kunt zien en winkels waar je uit Los Angeles geïmporteerde producten kunt kopen die lijken op de stijl die ze allemaal dragen. Natuurlijk zijn er binnen elke subcultuur enkele iconische figuren en groepen die stijlleiders en rolmodellen zijn voor de Japanse cholo-cultuur.
NAGOYA LOW RIDERS GEMEENSCHAP
Nagoya, op slechts twee uur rijden van Tokio, is de thuisbasis van de grootste lowrider gemeenschap van Japan. De beroemdste autoclub van de stad is de Pharaoh Car Club, opgericht door Junichi Shimodaira, de Japanse lowrider-godfather. Hij is al meer dan 30 jaar actief in de lowriderwereld – praktisch vanaf het begin.
In feite is Shimodaira ook de eigenaar van een custom en lowrider shop genaamd Paradise Road, die begon in 1987, rond dezelfde tijd dat lowriders populair werden in Japan. Zijn winkel voert auto’s en onderdelen die rechtstreeks uit de V.S. worden geïmporteerd en waarmee hij hoogwaardige lowrider auto’s kan aanpassen en bouwen.
Shimodaira is een van de weinige mensen in de Japanse cholo-cultuur die geïnteresseerd is in alles wat met deze subcultuur en de lowrider-cultuur te maken heeft – hij is een rolmodel waar mensen tegenop kijken.
MONA A.K.A. SAD GIRL
Een van de populairste Chicana rappers in Japan is MoNa, alias Sad Girl. Ze is niet alleen populair in Japan maar ook over de hele wereld – ze heeft opgetreden in Amerikaanse steden als San Diego en Los Angeles, het hart van de Chicano-cultuur. Haar liedjes staan heel dicht bij de essentie van Chicano/Chicana-muziek, maar de teksten zijn niet allemaal in het Spaans – ze zijn een mix van Japans, Engels en Spaans.
In zekere zin is dit Sad Girl’s manier om de cultuur die ze zo bewondert te respecteren. Sad Girl is geïnterviewd in verschillende documentaires en ze zegt dat de reden dat ze zo geïnteresseerd is in deze subcultuur is dat het haar vrijheid van expressie geeft en haar in staat stelt te ontsnappen aan haar eigen cultuur, waar ze nooit echt het gevoel heeft gehad dat ze thuishoort.
NIGHT THA FUNKSTA
We hebben een Japanse Chicano pionier en een Chicano muzikant genaamd Night The Funksta. Zijn artistieke stijl is anders. In plaats van stereotiepe elementen van de Chicano-cultuur te gebruiken, spreekt hij alleen over de positieve aspecten ervan.
Of het nu gaat over loyaliteit, banden, eenheid of het belang van familie, Night Tha Funksta stuurt de boodschap dat er meer is in deze cultuur dan bendes en dergelijke. In plaats daarvan wordt de nadruk gelegd op de verbindingen tussen alle leden van de gemeenschap. Night Tha Funksta probeert alle positiviteit van deze specifieke cultuur te vangen in hun kunststijl – en mensen houden ervan en waarderen het.
Als u niets wist over de Japanse Chicano-cultuur, heeft dit artikel u waarschijnlijk veel geleerd. Deze subcultuur, die een echte levenswijze is en veel verder gaat dan een kledingstijl, zal u wellicht overtuigen. Dus van Los Angeles tot Tokio is het een hechte gemeenschap die zich nog steeds ontwikkelt. Laat u impregneren door deze cultuur, u zult er geen spijt van krijgen!
