Als je veel tijd doorbrengt op het internet, vooral op Reddit of Twitter, ben je waarschijnlijk de termen “weeaboo” of “weeb” tegengekomen. In het algemeen worden Twitter- of Facebook-gebruikers die foto’s plaatsen van hun favoriete anime-personages met schaamteloze minachting behandeld.
Weeaboo lijkt misschien een exotische soort Aziatische worm, maar het heeft eigenlijk een lange geschiedenis en een achtergrond die zwaarder weegt dan een FA-78 Full Armor Gundam, die voor het eerst verscheen in het eerste deel van Mobile Suit Gundam Thunderbolt. Laten we het zonder verder oponthoud uitzoeken!
WAT BETEKENT WEEABOO EIGENLIJK?
In principe is een weeaboo een zeldzaam type nerd die een beetje te (zeer) toegewijd is aan de Japanse populaire cultuur. Hun leven is grotendeels gebaseerd op een dieet van anime, manga en videospelletjes, wat voor sommigen afschrikwekkend kan zijn.
Je kent het type wel: buitenlanders die zo opgaan in hun eigen wereldje dat ze Japans willen worden. Je ziet hoe ze Japanse woorden verkeerd gebruiken, zich kleden als tekenfilmfiguren en Japan aanbidden zonder er iets vanaf te weten behalve wat ze in tekenfilms hebben gezien.
Kortom, ze zijn saai!
WEEK’S OORSPRONG
In de jaren ’80 en ’90 begonnen anime als Akira en Bubblegum Crisis de westerse wereld te infiltreren via door fans gemaakte illegale VHS-banden die mensen verhandelden.
Deze ondergrondse handel in tapes zorgde voor hardcore fans. Toen titels als Dragonball, Sailor Moon en Pokémon halverwege de jaren negentig in het Westen werden vertaald en op televisie werden uitgezonden, ontstond een nieuwe categorie fans die van kinds af aan met anime waren opgegroeid.
Toen het internet deel ging uitmaken van het dagelijks leven van mensen, verspreidde anime zich langs de digitale snelweg om een nog breder publiek te bereiken.
Dankzij fansubs en vertalingen, die nu gratis beschikbaar zijn op talloze websites van twijfelachtige legaliteit, konden anime-fans honderden afleveringen op aanvraag bekijken zonder beperkingen van de nationale televisie.
Begin jaren 2000 was de Japanse popcultuur een hot item geworden.
EEN WEEB WEIRDO DUIKT OP
Het was toen dat de term “wapanese”, een combinatie van de woorden blank en Japans in het Engels, begon te verschijnen op internetdiscussiefora om deze overenthousiaste mensen te beschrijven. Hieruit bleek dat de overgrote meerderheid van deze aanhangers blank was en een ongezonde obsessie had voor het land waar de zon opkomt.
Wat betekent het woord “weeaboo”? Nadat “wapanese” was geregistreerd als hate speech, moesten de moderators van 4chan het vervangen door iets anders.
Ze kozen voor “weeaboo”, een onzinwoord uit de webserie The Perry Bible Fellowship. Zo werd de term geboren en verspreidde zich van daaruit over de rest van het internet.
Hoewel de anime-boom de kracht heeft verloren die hij in de jaren 90 en begin 2000 had, ligt er nog steeds een legioen trouwe fans op de loer in de diepten van de Reddit-hel.
WEABOO VANDAAG
Het stereotype beeld van een Weeaboo is een jonge blanke man met een slechte hygiëne, een grote verzameling anime-figuren en twijfelachtig sociaal gedrag.
Een groeiend aantal vrouwen en mensen van kleur sluit zich echter aan bij de weeb-gemeenschap. Otome games en Boy’s Love manga zijn grotendeels gericht op vrouwen, en het succes van deze series laat zien dat ze een groeiend publiek hebben.
Velen van hen komen samen op anonieme websites en sociale mediadiensten zoals Twitter, Discord en de forums van Crunchyroll.
Je kunt een weeb meestal herkennen aan zijn onvermogen om langer dan vijf minuten te praten over iets dat niets te maken heeft met Japanse animatie, manga of videogames. Als ze een cartoonmeisje als profielfoto gebruiken, heb je waarschijnlijk te maken met een legendarische triple-rare weeb.
WAAROM ZOU IEMAND EEN WEEABOO WILLEN ZIJN?
Je kunt je afvragen waarom iemand een Weeaboo zou willen worden. Het is een beetje ingewikkeld.
Denk aan sportfans, en dan bedoel ik niet mensen die gewoon van sport houden. Ik bedoel mensen die van hun favoriete sport houden. Degenen die hun gezichten in teamkleuren verven op de wedstrijddag en die in opstand komen als ze verliezen.
In veel opzichten is het gedrag van sportfans niet zo verschillend van het gedrag van iemand die nieuwe afleveringen van My Hero Academia bekijkt zodra ze uitkomen. Wat hen onderscheidt, is natuurlijk de aard van hun obsessie.
Sport is een sociaal aanvaardbaar tijdverdrijf, maar slapen met een kussen waarop je favoriete tekenfilmfiguur staat afgebeeld, komt op anderen zeker vreemd over. Het helpt niet dat anime, manga en videospelletjes alleen in de verbeelding bestaan, waardoor Weebs zich niet verbonden voelen met de werkelijkheid.
Hoewel ik vermoed dat de Amerikaanse basketballer LeBron James stiekem een Super Saiyan is.
Maar deze dingen maken de smaak voor anime niet minder geldig. Het gaat niemand wat aan als anime-fans willen rondlopen als katten in dienstpakken. Ik ken genoeg saaie sportfans en weeaboos.
Weeaboo is misschien nooit een woord zonder beledigende connotaties voor stripfans, maar sommigen dragen de term met trots. Na verloop van tijd verliest de belediging zijn angel en wordt het zelfs een opmerkelijke prestatie.
Ik droom ervan dat wij en anderen op een dag in harmonie kunnen samenleven. Een wijze kat genaamd Miaouss zegt: “Als we beginnen te zien wat hetzelfde is in plaats van te kijken naar wat anders is, wel, wie weet?”
